“จริง ๆ แล้วน้องอิมช่วยพ่อแม่ขายของ เราเดินทางไปที่ร้านด้วยมอเตอร์ไซค์ แล้วอากาศร้อนมาก พอถึงหน้าร้านน้องอิมก็เลยเอาน้ำแข็งมาให้ แล้วก็ช่วยเช็ดรถให้ก่อนที่ฮั่นจะเดินเข้าร้านเครื่องเขียน”
ในฐานะที่เป็นเจ้าพ่อเพลงเศร้า ถามหน่อยว่าคุณมีความสุขกับอะไรง่าย ๆ บ้าง
เราไม่ค่อยได้ตั้งคำถามหรอกว่าทำไม แต่พอมองย้อนกลับไป ก็จะเห็นว่าหลาย ๆ อย่างที่หล่อหลอมเป็นเราขึ้นมา เกิดจากวัยเด็ก เกิดจากสิ่งแวดล้อมที่เราอยู่ เกิดจากผู้คนและเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต แล้วเราก็มีโอกาสเปลี่ยนทิศทางพฤติกรรมของเราเองได้ ถ้าเข้าใจหรือตั้งคำถามกับมัน
ยิ่งเมื่อได้ซัพพลายเออร์ที่ขายสินค้าราคาถูกพร้อมคุณภาพดีด้วยแล้วล่ะก็ ลูกค้าก็จะติดใจและกลับมาซื้อของที่ร้านคุณบ่อย ๆ แล้วคุณก็จะมีโอกาสทำกำไรร้านขายของชำและคืนทุนเร็วง่ายขึ้น
เราคุยกันตั้งแต่เรื่องเล่าสบาย ๆ ในตอนบ่ายที่แดดยังร้อนแรง ถึงฝนโปรยปรายเมื่อพูดถึงตะกอนในอดีต จนเสียงหัวเราะเริ่มดังกลบฟ้าคำราม และสนทนาถึงความตายพร้อมพายุร้ายในใจที่สงบลง
หวังว่าข้อมูลเกี่ยวกับวิกผม เชียงใหม่ ที่บทความชิ้นนี้ได้รวบรวมมาในครั้งนี้จะช่วยให้ชาวเชียงใหม่ที่กำลังอยากมีวิกผมสวยๆ ได้รู้จักแหล่งขายวิกคุณภาพดีไปใช้ตอบโจทย์ความต้องการของตัวเองได้เป็นอย่างดีมากขึ้น แต่ก่อนทำการซื้อวิกผมทุกครั้งอย่าลืมทำการตรวจสอบคุณภาพให้ดีเสียก่อนเพื่อให้มั่นใจว่าวิกผมที่ทำการซื้อมานั้นจะสามารถนำมาใช้ได้อย่างยาวนานปราศจากปัญหากวนใจ และถ้าหากใครอยากที่ทราบเคล็ดลับในการเลือกวิกผมดีๆ บวกเลือกทรงของวิกผมให้โดนเทรนด์ โดนใจ ขอแนะนำให้ลองติดตามอ่านได้จากบทความดังต่อไปนี้กันได้เลย
เช่น เพลง ลืมไป ผมว่าเป็นเพลงที่มีคนส่งข้อความมาเยอะมากว่า ทำให้เขาเลือกย้ายมาอยู่กับครอบครัว มาดูแลพ่อแม่ หรือกลับจากต่างประเทศมาเพราะเห็นว่าเวลาอาจจะเหลือน้อย คือผมไม่ได้คาดหวังขนาดนั้นด้วยซ้ำ ซึ่งผมดีใจนะที่ได้ทำให้สิ่งดี ๆ เกิดขึ้น ให้แต่ละคนเห็นคุณค่าของเวลาที่มีด้วยกัน
รายละเอียด : ขายส่งวิกแฟชั่น วิกผมสั้น วิกนำเข้า วิกผมยาว ร้านขายวิกผม
ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะเปิดร้านที่จังหวัดไหนหรือเมื่อไหร่ แต่ที่แน่ ๆ เปิดร้านที่ไทย!
ร้านวิกผมคุณภาพดี ราคาประหยัดที่ชวนแนะนำในเชียงใหม่ มีที่ไหนกันบ้าง?
ยากไหม การเป็นอินโทรเวิร์ตพูดน้อย ร้านขายผมจริง แต่ต้องไปอยู่ในสังคมที่ผู้คนต่างแสดงออกถึงความเป็นตัวเอง
มีน้อง ๆ หรือคนทั่วไปที่อยากเขียนเพลงมาถามว่า “พี่ เพลงร้อยล้านวิว ได้เงินเท่าไหร่” ผมก็ไม่เคยรู้นะ (หัวเราะ) แต่ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องรู้ไม่รู้ แต่ถ้าคุณอยากจะเขียนเพลง คุณต้องตั้งคำถามว่าทำยังไงถึงจะเขียนเพลงให้ได้ร้อยล้านวิว มากกว่าที่จะถามว่าได้เงินเท่าไหร่ เพราะถ้าเราตั้งคำถามแบบนี้ เราจะไม่เขียนเพลงแบบนี้ออกมาจนได้ ถ้าคุณมองว่าจะทำเงิน มันมีหลายอาชีพมากที่จะทำให้ได้ ในขณะที่ไม่ลำบากเท่านี้ ไม่โดนปฏิเสธแล้วปฏิเสธอีกเท่านี้
ความกลัวหนึ่งที่ผมไม่กล้าเลยจริง ๆ คือผมไม่กล้าคุยกับผู้หญิง (หัวเราะ) จำได้ว่าก่อนไปเรียนแลกเปลี่ยน ผมเจอผู้หญิงไม่ได้ สมมติว่าไปแคมป์แล้วนั่งข้าง ๆ กันก็ไม่กล้าพูด ผิดที่ผิดทางไปหมด เวลาไปไหนผมจะเกร็งมาก ชนโต๊ะชนตู้หมดเลยนะ แต่พอกลับมารู้สึกผ่อนคลายลง รู้สึกไม่เป็นไร เราไม่ได้ประหลาด
ก็มีเหมือนบ้าง ไม่เหมือนบ้าง บางคนสนใจกีฬา เราสนใจเรื่องอ่านหนังสือ ดนตรี ศิลปะ แล้วก็เอนจอยกับการเป็นอินโทรเวิร์ตมากขึ้นเรื่อย ๆ คุยกับเพื่อนที่อ่านหนังสือด้วยกัน แลกหนังสือกัน ซึ่งในยุคนั้นไม่มีโซเชียล แค่จะฟังเพลงสักเพลง เรายังต้องรอดูในรายการทีวี ไปยืนรอที่แผงเทปหรือเปิดอ่านในแมกกาซีน เพราะมันเป็นช่องทางเดียวที่เราจะได้ฟังเพลง